Gisteren (19 mei 2015) was ik bij de try-out van het stuk “getekend”, over de TU Delft in oorlogstijd. Een goed verhaal, bij vlagen geniaal spel, een lange zit, stof voor reflectie en mooie begeleiding door Groover.
Op de website is het volgende te lezen: “GETEKEND is een theaterproductie over studenten in Delft tijdens de Duitse bezetting. In het stuk volgen we studenten die onder grote druk heftige keuzes moeten maken. Wat als ‘het goede’ niet loont? Hoe ver ga je voor de liefde, voor je studie, voor de medemens en voor het vaderland? Studenten van nu spelen studenten van toen! Geïnspireerd op het boek Loyaliteit in Verdrukking van Onno Sinke, geven Reinier Noordzij (1981) als scriptschrijver en Albert van Andel (1983) als regisseur moraliteit een podium.”
De setting is de aula – het auditorium – van de TU Delft. Eerst begreep ik eerlijk gezegd niet waarom je een toneelstuk met dit onderwerp op zou willen voeren in de grootste zaal die Delft heeft. Er kunnen 1000 mensen in deze zaal als hij gevuld is en ik had niet het idee dat er genoeg animo zou zijn om deze zaal vijf avonden achter elkaar vol te krijgen (dat was in ieder geval bij de tray-out ook niet het geval). Het is echter de beste plaats waar dit gespeeld kan worden, het stuk speelt op de universiteit en waar beter dan het ook op de universiteit te spelen. Het decor is indrukwekkend, met name de manier waarop de band is verwerkt op het eigenlijke toneel – een paar meter hoog op een toneelvullend plateau, achter een halftransparant doek waar ook op geprojecteerd wordt. De spelers maken optimaal gebruik van de ruimte en vorm van de zaal en de grote objecten vervullen verschillende functies zodat verplaatsen tot een minimum beperkt hoeft te blijven.
Het duurde wel een paar minuten voordat ik gewend was aan de spelers, de ruimte, de verstaanbaarheid en het verhaal. Het zijn voor een deel studenten die heel hard hun best doen om toneel te spelen en dat eerlijk gezegd voor een groot deel ook voor elkaar krijgen. Je komt er echter niet onderuit dat er ook wat minderen bij zijn waarbij het gevoel van amateurtheater lastig te onderdrukken is. Na een paar minuten pakte het verhaal me echter en ik werd meegezogen in de gevoelens en twijfel en begon me af te vragen wat ik zelf zou hebben gedaan als ik in hun tijd en in hun situatie zou hebben geleefd en gestudeerd. De overwegingen die je zelf doet worden gevoed of tegengesproken door de scenes die aan je voorbij schuiven en dat maakt het stuk een mooi staaltje zelfreflectie. Het is namelijk niet zo dat je makkelijk een uitspraak zou doen of je zou tekenen of niet. Van te voren denkt iedereen dat hij uiteraard niet zou hebben getekend maar er zijn genoeg goede redenen om dat niet te doen, net zo veel als dat er zijn om dat wel te doen. Wij weten nu ook wel hoe er na de oorlog teruggekeken wordt op mensen die in de oorlog bepaalde beslissingen hebben genomen en hebben daar makkelijk een oordeel over. Voor hen die er midden in zitten zijn overwegingen heel anders.
Speciale vermelding voor de Groover big band die voor begeleiding zorgt maar ook de hoofdrol opeist tijdens een bal. De zanger wist met zijn prachtige Sinatra-achtige stem mijn aandacht te trekken.
Kortom: de moeite waard en ik zal er nog regelmatig aan terug denken. Meer informatie en kaarten via www.getekenddelft.nl
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=np5xCIfgVbo[/youtube]