Gezien op 22 maart 2016 in Theater de Veste.
Een avondje Anneke van Giersbergen stond al lang op ons verlanglijstje, eigenlijk al sinds ze voorvrouw was van the Gathering. Zoals die dingen gaan kun je niet overal bij zijn en een optreden van van Giersbergen was er tot nu toe dus nog bij ingeschoten. Toen ze (tot twee maal toe – de meest recente samen metÁrstíðir) voorbijkwam bij de Tiende van Tijl wisten we zeker dat we het er nu wel van zou komen.
In dit fragment uit 2011 zie je Anneke “When I am laid in earth” zingen (uit de kamer-opera Dido and Aeneas van Henry Purcell)
[youtube width=”600″ height=”365″ video_id=”G-ZbkEErTMs”]
Verloren verleden is een voorstelling waarin ze samenspeelt met de IJslandse formatie Árstíðir (blijkbaar ongeveer uit te spreken als iets dat eindigt met “teeth – ear”), een vijfmansformatie (op foto staan er maar vier – weet ik) met viool, cello, gitaar, piano en baritongitaar).
We hadden ons dus voorbereid op een avond mooie zang en mooie muziek met een klassiek tintje. Het bleek echter veel meer dan dat. Het was een avond prachtige zang van Anneke maar ook van dat van de mannen van Árstíðir, in meerdere talen (ook Anneke zong IJslands) en verschillende stijlen. Van klassieke stukken via hymnes en Het Dorp (heel mooi met een zacht g) van Friso Wiegersma (de “Mien” (die van het bankstel) blijkt de oma van Anneke te zijn) terug naar werk van the Gathering. Anneke van Giersbergen nam ons mee door haar jeugd en herinneringen die ze heeft aan momenten, gebeurtenissen en de muziek die ze daarmee associeert. En dat leverde een avond genot voor het oor op.
Maar verrassend was dat er ook gesproken werd. Anneke blijkt erg grappig te zijn en met haar Brabantse (“ik ben geboren in Sint Michielsgestel”) heeft ze de zaal al snel te pakken. Ze praat Nederlands en Engels met de pianist en de bandleden proberen ons IJslandse woorden te laten uitspreken (onmogelijk) zoals ons ook geleerd wordt hoe we de naam van de band moeten uitspreken aan de hand van fonetische benaderingen van Engelse woorden. Ze vertellen anecdotes zoals over de IJslandse hymne die de leden van Árstíðir zongen in een station in Duitsland en dat vervolgens viraal ging op internet.
Na twee uur was deze muzikale trip helaas weer afgelopen. Gelukkig hebben ze samen een album “verloren verleden” opgenomen waarvan ook wat te horen is op YouTube. We hebben een van de fijnste voorstellingen mee mogen maken.