Gezien in theater de Veste op 25 april 2017.
Het was al weer een tijd geleden dat we Spinvis live hebben mogen aanschouwen en vooral beluisteren. Gelukkig was het vanavond weer zo ver. Met het hele gezin deze keer, want de liefde voor de teksten en de hypnotiserende klanken blijken zich als een virus te hebben verspreid. Soms lukken dingen dus 🙂
We worden getrakteerd op vooral de nieuwe plaat van de band: trein, vuur, dageraad. De woorden in de titel lijken toevallig en onsamenhangend en zijn dat eigenlijk ook. Pas als ze zo samen geplaatst worden krijgen ze betekenis, net als drie punten die op één lijn blijken te liggen. Het toveren met woorden die niet per se inhoudelijk een relatie hebben maar samen wel een gevoel, een sfeer of een kleur krijgen is aan niemand zo besteed als aan Spinvis en zijn gezelschap.
Naast de nummers van de nieuwe plaat (volgens mij hebben we ze allemaal voorgeschoteld gekregen) komen ook nog wat klassiekers voorbij. Fijn maar ook als die niet gespeeld zouden zijn hadden we een prachtige avond gehad. Eenmaal thuis wilden de avond herbeleven via Spotify maar de plaat bleek er (nog) niet op te staan. Een paar dagen later gelukkig wel zodat de melancholische tonen ons huis vervullen. De twee uur voorstelling verlengen we gewoon.
“Kom gewoon te laat, liever geen gedicht en breng geen bloemen mee”.
